"Bilmem Söylesem mi? Söylemesem mi?"

Aslında içimden gelmiyor böylesi günlerde klavye tuşlarına basmak. Zaten ağır aksak devam eden hayat, iki yıla yakındır dünyayı kasıp kavuran pandemi ile beraber iyice çekilmez oldu. Dağ gibi biriken sorunlarla cebelleşmek yerine, en iyisi susup oturmak. Ancak nereye kadar? Sonu belli olmayan bir girdap içerisindeyiz sanki. Hangi konuyu ele alsa ruhu daralıyor insanın. Yoksa bugünler de herkes çok mutluda, sadece ben mi böyle hissediyorum. Benim içim mi daralıyor? 

Sahiden sen mutlu musun değerli arkadaşım? Hayata bakınca, sokakta yürüyünce, yastığa kafanı koyunca için rahat mı? Geleceğe büyük umutlarla bakabiliyor musun? Çocuklarının, torunlarının geleceğinden kaygılımsın? Çocukların iş bulabilse bile gelecekte ev, araba sahibi olacak, rahat bir hayat sürecekler mi?

Her geçen gün dünyaya biraz daha karamsar bakmaya başladık. Televizyonların alt yazılarında, gazetelerin üçüncü sayfalarında, ekonomik nedenlerden ötürü günde kaç kişinin intihar ettiğini, sokak ortalarında, çocukların gözü önünde kadınların hunharca katledildiğini, çocuk işçilerin iş kazası nedeniyle hayattan koparıldığını büyük acılar içerisinde izliyoruz. Susmak istiyorum. Yazmak istemiyorum bütün bunları. Ama onu da beceremiyorum.   

Koronavirüs denilen illet yüzünden sevdiklerimiz ölüyor, tanıdıklarımız hasta yoğun bakımda yaşam mücadelesi veriyor. Her ambulans sireni çalındığında hangi komşumuza ne oldu diye cama koşuyoruz. Sosyal medya hesaplarından tanıdıklarımızın sağlığını takip etmek zorunda kalıyoruz. Bu illet yüzünden dostluklar, komşuluklar ve akrabalıklar rafa kaldırıldı. Kimse kimseyle görüşmüyor artık. Herkesi ölüm korkusu sarmış. Ne zaman sıra bana gelecek korkusu yaşıyor insanlar.

Birçok insan tanıyorum, gündelik işlerde çalışarak hayatını idame ettiren. Kıraathanelerde, lokantalarda, Caferlerde,  halı sağa ve oto yıkama yerlerinde çalışan. Halka doğru ve tarafsız haber ulaştırma çabası içerisinde olan sosyal güvencesi bulunmayan yerel basın emekçileri var örneğin. Pandemiden dolayı ne kadar ekonomik sıkıntılar içerisinde olduklarını biliyorum. Bunlara da bir çözüm bulunmuş değil. Nereye kadar dayanacakları da meçhul. 

Anlatacak o kadar çok şey var ki. Nereden başlasam, nereye nokta koysam bir türlü olmuyor. Acınacak halimize kahkaha atarak gülmek en iyisi. Belki birileri kafayı yedik diye acır değil mi? Anlayacağınız durum hiç iyi değil. Önümüzü görmeden el yordamıyla ilerlemeye çalışıyoruz. Aydınlık yarınlarda çok yakın gözükmüyor. Korona denilen bu illetin ne zaman biteceği de belli değil. Anlayacağınız durum hiçte iç açıcı değil.